Psychoterapia systemowa rozumie rodzinę jako złożony system, w którym jej członkowie wzajemnie na siebie oddziałują tworząc sieć zależności. Zakłada się, że jeśli jeden z członków rodziny ma trudności, w którymś z obszarów codziennego funkcjonowania, to nie pozostaje to bez wpływu na pozostałe osoby.
Podobne mechanizmy obserwujemy na poziomie par. Każda para przechodzi przez różne etapy swojego rozwoju, na których zmieniają się potrzeby, możliwości i wzajemne oczekiwania partnerów. Często zdarza się, że pomimo nowej sytuacji, partnerzy pozostają przy starych, sprawdzonych wzorcach funkcjonowania, które nie odpowiadają ich nowym potrzebom. Jeśli tak się dzieje i para nie może przejść przez kryzys samodzielnie, pomocne może być wsparcie psychoterapeuty.
W psychoterapii systemowej zakłada się istnienie nadrzędnych mechanizmów odpowiedzialnych za to, co dzieje się w parze. Terapia polega na rozpoznawaniu tych mechanizmów oraz identyfikowaniu udziału każdego z partnerów w ich utrzymywaniu. Dużą wagę przywiązuje się również do wzorców i doświadczeń, jakie partnerzy wynieśli ze swoich rodzinnych domów oraz ich wpływowi na codzienne zachowania i oczekiwania w stosunku do partnera.
Jak wygląda terapia par
Terapia par to cykl spotkań, podczas których partnerzy wraz z terapeutą pracują nad lepszym zrozumieniem swojej sytuacji oraz wypracowaniem nowych rozwiązań satysfakcjonujących obie strony. Liczba spotkań nie jest z góry określona, z reguły waha się między 10 a 15 spotkaniami. Zdarza się jednak, że wystarczająca jest mniejsza liczba spotkań, lub, z drugiej strony istnieje konieczność dłuższej pracy. Spotkania trwają 1,5 godziny i odbywają się raz na dwa tygodnie.
Pierwsze spotkanie lub kilka spotkań w zależności od potrzeb mają charakter konsultacyjny. Ich zadaniem jest zbadanie motywacji obu partnerów do podjęcia terapii oraz sprawdzenie, czy partnerzy mają wspólny cel, nad którym oboje chcieliby pracować. Określenie wspólnego celu, obszarów zmiany dla obu partnerów jest dla nas podstawą podjęcia decyzji o rozpoczęciu terapii pary.
Jeśli okaże się, że partnerzy mają rozbieżne cele lub, że celem terapii miałaby być zmiana tylko u jednej osoby, wtedy nie rozpoczynamy terapii pary i proponujemy inne formy pomocy lub wsparcie innego specjalisty, psychoterapeuty indywidualnego lub lekarza psychiatry.
Karolina Pniewska