Pracę z dzieckiem rozpoczynamy od spotkań mających charakter konsultacyjny. Najczęściej są to trzy pierwsze spotkania. Podczas tych spotkań psycholog zbiera wywiad od rodziców lub opiekunów prawnych odnośnie zgłaszanego problemu, dlatego też w Centrum-Ja na pierwsze spotkanie zapraszamy samych rodziców.
Kolejne spotkania poświęcone są na poznanie dziecka – jego obecnego funkcjonowania w domu, szkole oraz w kontakcie z dorosłymi. Ponadto psycholog zbiera informacje dotyczące rozwoju dziecka oraz poznaje zwyczaje rodziny, stosowane metody wychowawcze oraz zasady obowiązujące w domu.
Konsultacje kończą się rozmową psychologa z rodzicami i wspólnym zaplanowaniem działań mających na celu pomoc dziecku w trudnej dla niego sytuacji.
Konsultacje można wydłużyć, jeśli psycholog uzna, iż warto na zgłaszane przez rodziców problemy, spojrzeć z punktu medycznego. W takiej sytuacji proponowane są konsultacje u specjalistów, np.: pediatry, psychiatry, itp.
Zgłaszając się do psychologa dziecięcego warto na pierwsze spotkanie wziąć ze sobą: posiadane opinie psychologiczne, pedagogiczne, orzeczenia wydawane przez Poradnie Psychologiczno – Pedagogiczne, diagnozy psychiatryczne, wypisy z hospitalizacji, jeśli takie miały miejsce. Ponadto, jeśli dziecko uczęszcza do przedszkola lub szkoły, to warto dostarczyć opinię o funkcjonowaniu dziecka w w/w instytucjach.
W przypadku psychoterapii dziecka niezbędna jest współpraca rodziców z psychologiem, którzy między sesjami pełnią rolę „terapeutów” dziecka. Bez ścisłej współpracy ze strony rodziców efekty terapii dużo trudniej jest osiągnąć. Otrzymane zalecenia odnośnie postępowania z dzieckiem mają na celu wzmocnienie i utrwalenie efektów pracy na sesji.
W kontekście pracy z dzieckiem mają miejsce następujące formy oddziaływań terapeutycznych:
- Indywidualna praca z dzieckiem przy zastosowaniu metod adekwatnych do wieku rozwojowego;
- Praca z rodzicami – psychoedukacja odnośnie mechanizmów powodujących trudności dziecka; coaching rodzicielski;
- Praca z całą rodziną odnośnie relacji poszczególnych członków systemu ze sobą.
Psychoterapia w przypadku zaburzeń wieku rozwojowego może być główną formą pomocy lub wsparciem w przypadku psychoterapii farmakologicznej.